The chimney sweeper by William Blake( 1757- 1827)

When my mother died I was very young,
And my father sold me while yet my tongue
Could scarcely cry 'Weep! weep! weep! weep!'
So your chimneys I sweep, and in soot I sleep.

There's little Tom Dacre, who cried when his head,
That curled like a lamb's back, was shaved; so I said,
‘Hush, Tom! never mind it, for, when your head's bare,’
‘You know that the soot cannot spoil your white hair.’

And so he was quiet, and that very night,
As Tom was a-sleeping, he had such a sight!--
That thousands of sweepers, Dick, Joe, Ned, and Jack,
Were all of them locked up in coffins of black.

And by came an angel, who had a bright key,
And he opened the coffins, and set them all free;
Then down a green plain, leaping, laughing, they run
And wash in a river, and shine in the sun.

Then naked and white, all their bags left behind,
They rise upon clouds, and sport in the wind;
And the angel told Tom, if he'd be a good boy,
He'd have God for his father, and never want joy.

And so Tom awoke, and we rose in the dark,
And got with our bags and our brushes to work.
Though the morning was cold, Tom was happy and warm:
So, if all do their duty, they need not fear harm.


A little black thing among the snow,
Crying ‘weep! Weep!’ in notes of woe!
‘Where are thy father & mother? Say?’
‘They are both gone up to the church to pray.’

‘Because I was happy upon the health,’
‘And smil’d among the winter’s snow,’
‘They clothed me in the clothes of death’
‘And taught me to sing the notes of woe.’

‘And because I am happy & dance & sing,’
‘They think they have done me no injury,’
‘And are gone to praise God & his Priest & King,’
‘Who make up a heaven of our misery.’

William Blake heeft het eerste deel (de eerste zes strofen) van dit gedicht gepubliceerd in ‘Songs of Innocence’ in 1789. Dit eerste stuk van het gedicht laat zien dat kinderen een erg positieve blik op het leven hadden. Zij proberen het best van hun leven te maken en veel lol te hebben en zij zijn absoluut niet bang voor de dood. In de laatste regels van de eerste strofe, roepen zij: ‘Weep! Weep! Weep! Weep!’ Dit was een poging van hen om de schreeuw van de schoorsteenvegers na te doen. Ook zijn de jongens erg positief. Tom, die erg verdrietig was toen zijn mooie, krullende haar eraf werd geschoren, werd getroost door de anderen. ‘You know that the soot (roet) cannot spoil your white hair.’ Tom was gerust gesteld en die nacht kreeg hij een droom. Alle schoorsteenvegers zaten in een zwarte kist, waarna een engel hen kwam bevrijden. Dit maakt hen erg blij: ‘Then down a green plain, leaping, laughing, they run and wash in a River, and shine in the sun’ De laatste strofe ‘So, if all do their duty, they need not fear harm’ brengt de boodschap van het eerste deel van dit gedicht. Als zij hun plicht volbrengen, hoeven zij niet bang te zijn om gekwetst te worden, zij kunnen dus een fijn leven leiden.

Het tweede deel van het gedicht (de laatste drie strofen) is gepubliceerd in ‘Song of Experience’ in 1794. In dit deel wordt een ander perspectief duidelijk. Het kind verwijt zijn ouders de positie waarin hij nu verkeerd. Hij vindt zijn situatie ellendig en geeft ook de schuld aan god, de priester en de koning.De eerste strofe van dit deel beschrijft de situatie van een kleine schoorsteenveger onder de sneeuw, hij huilt en roept om zijn ouders. Maar zij zijn aan het bidden in de kerk.In de tweede en derde strofe legt het kind zijn situatie uit. Hij was gelukkig en tevreden, ook al waren zij niet rijk en een ijzige kou maakte hem niet uit, waarna hij in de ‘in the clothes of death’ (zwarte dode kleren) werd gehesen en hem de schreeuw van de schoorsteenvegers werd geleerd. Dit zegt dus eigenlijk hoe hij, op een gedwongen manier, schoorsteenveger is worden. Toch blijft hij een optimistische jongen en hierdoor lijkt het alsof de volwassenen hem niet hebben kunnen kwetsen en geen onrecht begingen. ‘And because I am happy & dance & sing, they think they have done me no injury.’ En hierdoor gingen zij god en priester loven, omdat zij ook zo handig zijn in het goed praten van dingen (een hemel van de armoede en ellende maken) Dit weergeeft een afkeer.

Hieruit is op te maken dat William Blake, in zijn eerste gedicht, voor kinderarbeid was, kinderen leden hier niet onder en wilden hard werken. Maar in zijn tweede gedicht komt zijn afkeer tegen kinderarbeid naar voren.
Alle strofen hebben een duidelijk rijmschema, namelijk AABB ‘When my mother died I was very young, And my father sold me while yet my tongue. Could scarcely cry 'Weep! weep! weep! weep!'So your chimneys I sweep, and in soot I sleep.
Alleen de laatste strofe heeft een afwijkend rijmschema, namelijk ABAB. ‘And because I am happy & dance & sing,’ ‘They think they have done me no injury,’ ‘And are gone to praise God & his Priest & King,’ ‘Who make up a heaven of our misery.’kan zijn om de boodschap duidelijk naar voren te laten komen.