zondag 25 oktober 2009

Amoretti: Sonnet 75 by Edmund Spenser (1552- 1599)


One day I wrote her name upon the strand,
But came the waves and washed it away:
Again I write it with a second hand,
But came the tide, and made my pains his prey.
Vain man, said she, that doest in vain assay,
A mortal thing so to immortalize,
For I myself shall like to this decay,
And eek my name be wiped out likewise.
Not so, (quod I) let baser things devise
To die in dust, but you shall live by fame:
My verse, your virtues rare shall eternize,
And in the heavens write your glorious name.
Where whenas death shall all the world subdue,
Our love shall live, and later life renew.

1594

In dit gedicht schrijft een man de naam van zijn geliefde in het zand. Deze blijft echter niet staan, want het wordt vloed en de naam wordt weggespoeld. Opnieuw schrijft hij de naam in het zand en deze wordt nogmaals weggespoeld. Na deze keer wordt de man aangesproken door een vrouwenstem, wie deze toebehoort is onduidelijk. De vrouw is van mening dat iets als liefde niet onsterfelijk te maken is, de man spreekt dit tegen. Hij is van mening dat de liefde onsterfelijk is.

Scene: aan zee, op het strand.

Theme: liefde (en of dit al dan niet onsterfelijk is).

Characters: Een personage is de verliefde romantische man die de naam in het zand schrijft. Als tweede de stem die hem toespreekt, wie deze stem toebehoort is onduidelijk.

Point of view:Het is een dialoog, waarin de man en de vrouwelijke stem afwisselend spreken. Tussendoor worden de gebeurtenissen eromheen omschreven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten