'His face shone' she said,
'Three days I had him in my house,
Three days before they took him from his bed,
And never have I felt so close'
'Always alive was he
A little drwan away from me.
Looks are opaque when living and his face
Seemed hiding something carefully.
'But those three days before
They took his body out, I used to go
And talk to him. That shining from him bore
No secrets. Living, he never looked or answered so.'
Sceptic I listened, then
Noted what peace she seemed to have,
How tenderly she put flowers on his grave
But not as if he might return again
Or shine or seem quite close:
Rather to please us were the flowers she gave.
'A death' is een gedicht dat mensen tot nadenken zet en het gedicht laat ons op een andere manier tegen de dood en/of het rouwproces aankijken. Er worden weinig gevoelens in het gedicht geuit. Alleen de vierde versregel 'and never have I felt so close' toont emotie.
De eerste drie strofen van dit gedicht beschrijven hoe een 'she' heeft beleefd dat de overleden man drie dagen bij haar in huis lag. We gaan ervanuit dat de man opgebaard ligt ergens in haar huis. Ze vertelt vrij objectief over die drie dagen en gebruikt tegenstellingen om zaken onder extra aandacht te brengen. Zo zegt ze dat het voelt alsof ze meer contact heeft met de overleden man dan toen hij nog leefde. 'Always alive he was, a little drawn away from me' terwijl het juist logisch is dat nu hij dood is hij meer afwezig is, maar zij voelt dit anders.
In de laatste strofe wordt er van perspectief gewisseld (dit kun je vaak zien door goed op leestekens te letten, in de vierde strofe ontbreken bijvoorbeeld aanhalingstekens). Er komen 4 personen aanbod in deze laatste strofe: 'I' , 'she' (slaat terug op de vrouw uit de eerste drie stofes), 'he' (de overleden man) en nog een persoon of meerdere personen die samen rondom het graf staan, want de 'I' - persoon spreekt van 'us' in de laatste versregel van dit gedicht.
In de laatste strofe wordt gezegd dat 'she' alleen de bloemen op het graf van de overleden man legt zodat de mensen rondom het graf tevreden zouden zijn. Normaal gesproken leg je bloemen op het graf van een overleden persoon als eerbetoon, maar zo werkte het bij haar niet.
De vrouw uit weinig emoties, maar wel wordt duidelijk dat ze nu de man overleden is, meer contact met hem heeft dan toen hij nog leefde. Dat is natuurlijk een grote tegenstelling. Ze zegt bijvoorbeeld 'And never have I felt so close', dit is ook het enige gevoel dat ze uit.
Toen de man nog in leven was, was hij een gesloten man die weinig praatte en weinig van zich liet merken. Zijn gezicht verborg altijd wat. Nu de man overleden is, is zijn gezicht open en lijkt te spreken. Dus levend maakte hij nooit zo veel contact zoals hij doet nu hij dood is.
De laatste versregel zegt dat de vrouw alleen bloemen op het graf van de overleden man legde om de andere aanwezigen tevreden te stemmen. De andere mensen rondom het graf worden dus bedoeld met 'us'. De vrouw deed dit niet als een gebrek aan liefde, maar ze voelde zich niet verbonden met het graf.
In de laatste strofe wordt gezegd 'Sceptic I listened' dit toont aan dat ze vertwijfeld tegenover de vrouw stond. Ze stond met vertwijfeld te luisteren en merkte op wat voor een vrede de vrouw met de situatie bleek te hebben. Ze legde de bloemen voorzichtig op het graf, maar niet voor hem, maar 'rather to please us'. Er zit dus wel een ondertoon in de laatste strofe, we denken een beetje verontwaardiging zelfs.
De mensen in het gedicht van Emily Dickinson reageren heel gevoelig en emotioneel, je kunt merken dat de situatie ze echt raakt. In 'A death' worden er bijna geen emoties geuit en komt de vrouw over als een beetje gevoelloos. Er word vooral heel objectief beschreven.
'Three days I had him in my house,
Three days before they took him from his bed,
And never have I felt so close'
'Always alive was he
A little drwan away from me.
Looks are opaque when living and his face
Seemed hiding something carefully.
'But those three days before
They took his body out, I used to go
And talk to him. That shining from him bore
No secrets. Living, he never looked or answered so.'
Sceptic I listened, then
Noted what peace she seemed to have,
How tenderly she put flowers on his grave
But not as if he might return again
Or shine or seem quite close:
Rather to please us were the flowers she gave.
'A death' is een gedicht dat mensen tot nadenken zet en het gedicht laat ons op een andere manier tegen de dood en/of het rouwproces aankijken. Er worden weinig gevoelens in het gedicht geuit. Alleen de vierde versregel 'and never have I felt so close' toont emotie.
De eerste drie strofen van dit gedicht beschrijven hoe een 'she' heeft beleefd dat de overleden man drie dagen bij haar in huis lag. We gaan ervanuit dat de man opgebaard ligt ergens in haar huis. Ze vertelt vrij objectief over die drie dagen en gebruikt tegenstellingen om zaken onder extra aandacht te brengen. Zo zegt ze dat het voelt alsof ze meer contact heeft met de overleden man dan toen hij nog leefde. 'Always alive he was, a little drawn away from me' terwijl het juist logisch is dat nu hij dood is hij meer afwezig is, maar zij voelt dit anders.
In de laatste strofe wordt er van perspectief gewisseld (dit kun je vaak zien door goed op leestekens te letten, in de vierde strofe ontbreken bijvoorbeeld aanhalingstekens). Er komen 4 personen aanbod in deze laatste strofe: 'I' , 'she' (slaat terug op de vrouw uit de eerste drie stofes), 'he' (de overleden man) en nog een persoon of meerdere personen die samen rondom het graf staan, want de 'I' - persoon spreekt van 'us' in de laatste versregel van dit gedicht.
In de laatste strofe wordt gezegd dat 'she' alleen de bloemen op het graf van de overleden man legt zodat de mensen rondom het graf tevreden zouden zijn. Normaal gesproken leg je bloemen op het graf van een overleden persoon als eerbetoon, maar zo werkte het bij haar niet.
De vrouw uit weinig emoties, maar wel wordt duidelijk dat ze nu de man overleden is, meer contact met hem heeft dan toen hij nog leefde. Dat is natuurlijk een grote tegenstelling. Ze zegt bijvoorbeeld 'And never have I felt so close', dit is ook het enige gevoel dat ze uit.
Toen de man nog in leven was, was hij een gesloten man die weinig praatte en weinig van zich liet merken. Zijn gezicht verborg altijd wat. Nu de man overleden is, is zijn gezicht open en lijkt te spreken. Dus levend maakte hij nooit zo veel contact zoals hij doet nu hij dood is.
De laatste versregel zegt dat de vrouw alleen bloemen op het graf van de overleden man legde om de andere aanwezigen tevreden te stemmen. De andere mensen rondom het graf worden dus bedoeld met 'us'. De vrouw deed dit niet als een gebrek aan liefde, maar ze voelde zich niet verbonden met het graf.
In de laatste strofe wordt gezegd 'Sceptic I listened' dit toont aan dat ze vertwijfeld tegenover de vrouw stond. Ze stond met vertwijfeld te luisteren en merkte op wat voor een vrede de vrouw met de situatie bleek te hebben. Ze legde de bloemen voorzichtig op het graf, maar niet voor hem, maar 'rather to please us'. Er zit dus wel een ondertoon in de laatste strofe, we denken een beetje verontwaardiging zelfs.
De mensen in het gedicht van Emily Dickinson reageren heel gevoelig en emotioneel, je kunt merken dat de situatie ze echt raakt. In 'A death' worden er bijna geen emoties geuit en komt de vrouw over als een beetje gevoelloos. Er word vooral heel objectief beschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten